Μόνιμη Συλλογή

Πάνω από ένας αιώνας τέχνης

Το Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης του Δήμου Ρόδου διαθέτει τη μεγαλύτερη συλλογή έργων Νεοελληνικής Τέχνης, μετά την Εθνική Πινακοθήκη στην Αθήνα.

Το Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης του Δήμου Ρόδου περιλαμβάνει στις συλλογές του έργα ζωγραφικής και χαρακτικής καθώς και πολλά γλυπτά, σχέδια και πολιτιστικά τεκμήρια. Οι ενότητες ζωγραφικής και χαρακτικής εκπροσωπούν κυρίως την Ελληνική Τέχνη στις διάφορες περιόδους της ιστορίας της. Στις συλλογές του περιλαμβάνονται έργα των σημαντικότερων δημιουργών της νεότερης Ελληνικής Τέχνης.

Παρουσίαση Μόνιμης Συλλογής

Νεστορίδειο Μέλαθρο

Ζωγραφική

Το Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης αντιπροσωπεύει ζωγράφους που γεννήθηκαν μετά το 1863 (μόνη εξαίρεση οι υδατογραφίες του Γιαλλινά). Οι έξι γενιές Ελλήνων καλλιτεχνών που περιλαμβάνονται στο Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης , είναι αυτοί που γεννήθηκαν στις ιστορικές περιόδους: α)1863-1881, β) 1882-1897, γ) 1898-1909,δ) 1910-1922, ε)1923-1940 και στ) 1941 και εξής.

Στην πρώτη ομάδα περιλαμβάνονται 15 καλλιτέχνες σημαντικότεροι των οποίων είναι αναμφίβολα ο Κ. Μαλέας, ο Κ. Παρθένης και Θεόφιλος (Χατζημιχαήλ), στη δεύτερη περίπου 20, μεταξύ των οποίων, ο Δ. Γαλάνης, ο Γ. Γουναρόπουλος, ο Φ. Κόντογλου, ο Ν. Λύτρας, ο Γ. Μπουζιάνης, ο Σπ. Παπαλουκάς, κ.ά. στην τρίτη περί τους 40 (Σπ. Βασιλείου, Αλ. Κοντόπουλος, Ν. Νικολάου, Ν. Χατζηκυριάκος Γκίκας, κ.ά.) και στην τέταρτη 30, μεταξύ των οποίων ο Δ. Διαμαντόπουλος, Ν. Εγγονόπουλος, ο Γ. Μόραλης, ο Γ. Σπυρόπουλος, ο Γ. Τσαρούχης κ.ά. Στην πέμπτη γενιά στους γεννημένους δηλ. στον μεσοπόλεμο, περιλαμβάνονται 40 περίπου ζωγράφοι (Γ. Γαϊτης, Ν. Κεσσανλής, Π. Τέτσης, Α. Φασιανός κ.ά) και στην έκτη οι σχετικά λιγότεροι, περί τους 10 (Χρ. Μπότσογλου, Γ. Ψυχοπαίδης, Γ. Μπουτέας κ.ά).

Το, κατά προσέγγιση, σύνολο των 150 σύγχρονων Ελλήνων ζωγράφων του Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης συμπεριλαμβάνει σχεδόν όλους τους δημιουργούς που διαμόρφωσαν το πρόσωπο της σημερινής ελληνικής ζωγραφικής και σε πολλές περιπτώσεις μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά τους έργα. Το σύνολο των έργων δίνει την ευκαιρία για μια πλήρη εικόνα της εικαστικής δραστηριότητας της Ελλάδας με ζωγράφους που γεννήθηκαν από το 1863 και εξής.

Χαρακτική

Όπως συνέβη και στη ζωγραφική, η ενδογενής εξέλιξη της νεοελληνικής χαρακτικής ξεκινά επίσης στις αρχές του 20ού αιώνα. Οι χαράκτες απέκτησαν αρκετά γρήγορα την αναγκαία ικανότητα στη χρήση των υλικών και τη γνώση της τεχνικής έτσι ώστε να μπορέσουν να αφεθούν σε πιο προσωπικές αναζητήσεις. Γενάρχης της ελληνικής χαρακτικής του 20ού αιώνα είναι ο Δημήτρης Γαλάνης, το έργο και η διδασκαλία του οποίου επηρέασαν τις εικαστικές τέχνες ευρύτερα. Πριν από την εμφάνισή του στο προσκήνιο ωστόσο, δύο άλλοι σημαντικοί χαράκτες εξέφρασαν το κλίμα της μετάβασης του 19ου προς τον 20ό αιώνα και θεωρούνται ότι σηματοδότησαν την αρχή της νεοελληνικής χαρακτικής. Ο Μάρκος Ζαβιτζιάνος (1884-1923) και ο Λυκούργος Κογεβίνας (1887-1940).

 

Γλυπτική

Η συλλογή του Μουσείου περιλαμβάνει γλυπτά του 20ού αιώνα, σημαίνοντες σταθμούς από την πορεία εξέλιξης του έργου ιστορικά καθιερωμένων καλλιτεχνών, αλλά και νεότερων με διεθνή πορεία. Το πανόραμα της ελληνικής γλυπτικής συμπληρώνουν δημιουργοί που έδωσαν τον τόνο στην εγχώρια εικαστική σκηνή, καθώς και διεθνούς κύρους καλλιτέχνες ελληνικής καταγωγής που συντονίζουν τη συλλογή του Μουσείου με τα τελευταία καλλιτεχνικά ρεύματα.