Καθιερωμένη συνάντηση με το έργο του Βάλια Σεμερτζίδη
Σήμερα, στην καθιερωμένη μας συνάντηση με το έργο του Βάλια Σεμερτζίδη, θα γνωρίσουμε τους εργάτες αλωνιστικής μηχανής!
Μετά τα χρόνια της αντίστασης όπου ο Σεμερτζίδης έδωσε τα πρώτα του έργα με τους βοσκούς στα βουνά της Ευρυτανίας, το ενδιαφέρον του από το 1950 και έπειτα, παραμένει στον άνθρωπο.
Στον άνθρωπο που αγωνίζεται πλέον απέναντι στα στοιχεία της φύσης διαμορφώνοντας το περιβάλλον με την εργασία του. Είναι η περίοδος που στο Έργο του εμφανίζονται οι αγρότες, οι εργάτες διαφόρων επαγγελματικών κλάδων, οι υφάντρες και οι λιομαζώχτρες της Ρόδου. Η πρώτη του ατομική έκθεση στον «Παρνασσό» το 1957, αποτέλεσε το ορόσημο αυτής της σημαντικής αλλαγής στη θεματολογία του ζωγράφου.


Αυτά τα προσχέδια με παστέλ των εργατών αλωνιστικής μηχανής που μπορείτε να δείτε στο Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης Ρόδου, οδήγησαν τον ζωγράφο στη δημιουργία ενός έργου με τίτλο «Εργάτες αλωνιστικής μηχανής» (ιδιωτική συλλογή), που παρουσιάζει τους εργάτες της αλωνιστικής μηχανής έτοιμους να δράσουν στο απαιτητικό έργο τους.
Ο ζωγράφος έχει μια ξεκάθαρη άποψη για το θέμα των ανθρώπων που εργάζονται χειρονακτικά: επιδιώκει πάντα να τους παρουσιάζει ως ήρωες της καθημερινότητας και όχι ως υποταγμένους στις δύσκολες συνθήκες εργασίας τους.

Αναφέρει χαρακτηριστικά: «…Αυτό όμως είναι το στοιχείο που θέλησα να δώσω από την Κατοχή και πέρα στον άνθρωπο. Ήταν η πάλη του στην Κατοχή που μου έδωσε αυτή την πεποίθηση, ότι ο άνθρωπος πρέπει να είναι πάντοτε μία δύναμη. Εδώ ακόμα στην Αλωνιστική μηχανή , σ΄ ένα διάλειμμα της δουλειάς τους …..βλέπεις τι άντρες είναι. Αυτοί είναι αήττητοι, πώς να σου σου πω, πιστεύουν στη ζωή» και παρακάτω συμπληρώνει: «Η πρόθεσή μου εδώ είναι μία: αυτοί όλοι τους είναι μία δύναμη ανθρώπων που παλεύουν για να επιζήσουν» (απόσπασμα από το βιβλίο «ΒάλιαςΣεμερτζίδης, Συνομιλίες με τον Χρίστο Αλεξίου», Μουσείο Μπενάκη, 2012)